“Mijn generatie is groot geworden op het podium dat creatieven als Martin Visser hebben gemaakt. Hij heeft ervoor gestreden dat design als vak serieus werd genomen en ik heb respect voor de manier waarop hij als artdirector ook anderen naar voren schoof. Ik sta dan wel aan de heel andere kant van het spectrum – Visser is pragmatisch en basaal, voor mij zijn fantasie en poëzie juist essentieel – maar onze gedeelde geschiedenis vind ik belangrijk. Het verleden is relevant als je gelooft in de toekomst en duurzame ontwerpen nastreeft, helaas durven we niet altijd liefdevol terug te kijken. Onze dogmatische opstelling, ‘less is more’ is moeilijk te doorbreken, alsof we allemaal kampen met een calvinistisch schuldgevoel. Maar geloof me, er is meer!

Vissers ontwerp uit 1948 is vooral praktisch. Een tafeltje om een kastje omhoog te houden zodat het niet vlak op de grond staat. En je kan er allerlei modules op plaatsen en heel veel spullen in verstoppen. 

De maat en opbouw zijn in mijn ontwerp vergelijkbaar maar, we leven in een tijd die andere dingen van ons vraagt. Visser maakte functionele meubels die voor een groot publiek toegankelijk waren en op grote schaal gefabriceerd konden worden. Inmiddels maakt Ikea eindeloze reeksen van dat soort meubelen, daar is geen duurzaamheid te realiseren. 

Ik wil het antiek van morgen maken. Meubels die verbazen, die de fantasie prikkelen, meubels met een verhaal. Mijn kast is nog steeds eigenlijk super minimaal: een zwart tafeltje met een transparante module. In de 3d geprinte deuren zit een polychroom reliëf van monsterachtige gezichten. Gesloten is de kast subtiel, geopend is de kast uitdagend. Ik houd van lege kasten, kasten die vervuld zijn van leegte, het ritueel, de verrassing. Zo bewaar ik leegte voor de toekomst.”

Kubusdressoir (1948)

Het Kubusdressoir is het vroegste werk van Visser. Hij ontwierp het samen met een tafel en twee bankjes voor de meubelafdeling van De Bijenkorf waar hij op dat moment als verkoper werkzaam was. Het dressoir was modulair: kubussen met daarin laatjes of ‘gepotdekselde’ kastdeurtjes werden geplaatst op het uitschuifbare onderstel. Hierdoor kon het dressoir eenvoudig aangepast worden aan de behoefte van de gebruiker. De constructie en het materiaalgebruik waren weinig verhullend: de schuine lat in het onderstel is weliswaar verzonken maar duidelijk zichtbaar. 

Marcel Wanders

Marcel Wanders (1963) studeerde aan de kunstacademie in Arnhem. Zijn Knotted Chair uit 1996 voor Droog werd wereldberoemd. Wanders is een onconventioneel ontwerper. Hij wil uitdagen, verleiden en verrassen en hij verzet zich tegen de onpersoonlijke industriële ontwikkeling in de sector.

In zijn ontwerpen combineert Wanders ambachtelijke techniek met een sterk gevoel voor verwondering en romantiek. Zijn Baloon chair is hiervan een treffend voorbeeld. Wanders kan ’s werelds meest vooraanstaande merken tot zijn clientèle rekenen zoals Louis Vuitton, Alessi en diverse hotelketens. Zijn werk is opgenomen in museumcollecties waaronder die van het Centraal Museum, Centre Pompidou, Cooper-Hewitt National Design Museum, MoMA en Stedelijk Museum.

Jan des Bouvrie

Richard Hutten

Carolina Wilcke
& Reinier Bosch

Piet Hein Eek

Kiki van Eijk

Sabine Marcelis